خانه / سینما / داریم خفه می‌شویم، کسی نیست کاری بکند؟ / فریاد عزت‌الله انتظامی برای احقاق حق طبیعی‌اش به عنوان یک انسان: «مگر نفس کشیدن حق طبیعی ما نیست؟»

داریم خفه می‌شویم، کسی نیست کاری بکند؟ / فریاد عزت‌الله انتظامی برای احقاق حق طبیعی‌اش به عنوان یک انسان: «مگر نفس کشیدن حق طبیعی ما نیست؟»

…مگر استنشاق هوای تازه حق ما نیست؟ بالاخره نفس کشیدن حق طبیعی ما هست یا نیست؟ برای احقاق این حق به کجا پناه ببریم؟ آخر داریم خفه می‌شویم… ای خدا به دادمان برس… اگر تا یکی، دو سال پیش فقط تهران گرفتار آلودگی هوا بود، امسال تقریبا همه شهرهای بزرگ ایران آلوده اند و مردم هوای آلوده تنفس می‌کنند و در برخی از شهرهای بزرگ ایران و تهران بیش تر روزهای پاییز، آلودگی هوا از مرز هشدار می‌گذرد. آسیب‌هایی که این آلودگی به مردم می‌زند، قابل جبران نیست. هم جان مردم در خطر است و هم آرامش و امنیت روانی‌شان…


 Ezzatollah Entezami01

به گزارش کافه سینما عزت الله انتظامی بازیگر سینمای ایران که این روزها به دلیل آلودگی هوا در بیمارستان بستری شده است، در روزنامه شرق فریاد برآورده است:

همچنان تحت مراقبت های ویژه هستم تا اگر خدا بخواهد از بلیه این روزها که همان آلودگی هواست با عنایت خدا و دستورات پزشک معالجم نجات یابم. اما باید بگویم که من این شانس را داشتم که خانواده و پزشکان زحمتکشم خیلی سریع به دادم رسیدند و کمکم کردند.

ولی به داد آن شهروند عزیزی که ناچار است به دلایل متعدد از جمله مسایل اقتصادی در مناطق پرتردد و دوداندود کلانشهر تهران زندگی و کار کند، چه کسی خواهد رسید؟ او که مجبور است برای تامین قوت روزانه اش، شبانه روز در خیابان های تهران تنفس کند تا با لقمه ای حلال سفره خانواده اش را رنگین کند، چه باید بکند تا هوایی تازه نصیبش شود؟ مگر استنشاق هوای تازه حق ما نیست؟ بالاخره نفس کشیدن حق طبیعی ما هست یا نیست؟ برای احقاق این حق به کجا پناه ببریم؟ آخر داریم خفه می شویم… ای خدا به دادمان برس…

اگر تا یکی، دو سال پیش فقط تهران گرفتار آلودگی هوا بود، امسال تقریبا همه شهرهای بزرگ ایران آلوده اند و مردم هوای آلوده تنفس می کنند و در برخی از شهرهای بزرگ ایران و تهران بیش تر روزهای پاییز، آلودگی هوا از مرز هشدار می گذرد. آسیب هایی که این آلودگی به مردم می زند، قابل جبران نیست. هم جان مردم در خطر است و هم آرامش و امنیت روانی شان.

با اینکه هر سال از اوایل پاییز نهادهای عمومی و دولتی در زمینه آلودگی هوا کارهایی را شروع می کنند، اما دلایلش هرچه باشد، وضعیت هوای تهران و شهرهای بزرگ ایران نشان داده است که این کارها موفقیت آمیز نیست.

درباره منشا این آلودگی کارشناسان و مقامات و نمایندگان مردم در شورای اسلامی شهر تهران بسیار گفته اند، اما ظاهرا کاری از پیش نرفته و نمی توان به امید اقدامات این نهادها دست روی دست گذاشت و ما مردم به عنوان کسانی که احتمالادستی در این آلودگی و یا توانی برای کاهش آن داریم و آسیب پذیرترین افراد در برابر آن هستیم، باید دست به کار شویم. ضمن اینکه ما به راه حل و نتیجه آن دلخوشیم…

من به عنوان یکی از شهروندان ایرانی که هر روز همراه دیگر مردم، هوای آلوده را نفس می کشیم و سلامت جسمی و روانی مان در معرض خطر قرار گرفته است، از متخصصان، کارشناسان، هنرمندان، روزنامه نگاران، نویسندگان و همه کسانی که پیش مردم احترامی دارند، دعوت می کنم، درباره این فاجعه ملی بیش تر فکر کنند و به جای دست روی دست گذاشتن، با ارایه راه حل هایی که انجامش از دست ما مردم برمی آید، به حل این فاجعه کمک کنند…

دیدگاهتان را ثبت کنید